Stilte

 Samen, telkens in licht
 Tegenover de eenzaamheid.

foto: Mikhail Kalinin

In september ben ik de 10-daagse opleiding, lichaamsgerichte begeleiding bij rouw, begonnen bij Corinne de Graaf – Rouwen met Compassie.
De vraag voor dit weekend, in het thema compassie, was om een ansichtkaart mee te nemen die je troost gaf.

De foto voor de ansichtkaart kwam ik tegen op de facebookpagina van een vriendin en ik was direct geraakt.
Het lied van dit pimpelmeesje wat door de fotograaf zichtbaar is gemaakt, prachtig!
Voor mij een troostend beeld, dat ook dingen die in eerste instantie niet zichtbaar zijn, toch zichtbaar en bewust kunnen worden.

Ook met rouw zien mensen niet altijd aan de buitenkant de pijn en het verdriet en dat maakt eenzaam. Daar naar durven kijken, delen, het zichtbaar maken is wat helend en troostend kan zijn.

Het stil laten worden en dat wat in mij is verduren, omarmen, er laten zijn en compassievol naar te kijken is niet altijd een makkelijke weg. Maar wel mijn weg.
En dat wordt in deze opleiding opnieuw aangewakkerd, mijn passie voor mijn vak als massagetherapeut. Waarbij voelen en massage het middel is.
Want rouw is niet iets wat makkelijk gedeeld wordt in onze maatschappij.
Rouw heeft geen bedding, het mag er niet zijn. We willen het er niet over hebben.

Ik wens dat dat anders mag. Dat er ruimte komt om er mee te mogen zijn.
Dat rouw zichtbaar wordt.

Herken je dit? Wil je er over delen?
Ik lees graag je reactie!